Het ontstaan van het Teutoburgerwoud
Deze pagina is alleen beschikbaar voor mobiel.
Zeebodem wordt een gebergte
Het ontstaan van het Teutoburgerwoud
Vroeger heette het Teutoburgerwoud Osning.
Waar het begon
In het toen grotendeels vlakke Osnabrücker Land zijn de zeesedimenten klei, zand en kalk tijdens het Krijt gestold tot steen. Zandsteen in de buurt van de kust, kalksteen op de bodem van de open zee.
De vorming
Door tektonische verschuivingen van de aardkorst ontstonden 70 miljoen jaar geleden de hoogten van het Teutoburgerwoud langs een gebroken rand die eerder ontstond. De harde rotslagen braken onder hoge druk uit elkaar, werden omhoog geduwd en gedeeltelijk verticaal opgericht.
De huidige vorm
De beginnende verwering werkte geleidelijk in op de harde rotsen, de lichte kalksteen op de zuidelijke kam en de harde Osning-zandsteen in het noorden. Wind en regen en het ijs uit de koude tijden verwijderden zachter materiaal en gaven de bergen zijn huidige vorm. Hierbij ontstonden bizarre structuren zoals de Dörenther-kliffen met de legendarische “Hurkende vrouw”.
140 miljoen jaar geleden was er hier een zee. In het ondiepe water werden dikke lagen zand en fijne kalkmodder afgezet. In de loop van miljoenen jaren stolden deze lagen en werden er zand en kalksteen gevormd. Toen de druk van de Afrikaanse plaat de Alpen vormde, werkten deze krachten door tot in onze regio. Tijdens de Osning-stuwkracht werden rotsmassa’s gebroken, opgetild, verschoven en omgegooid. Er ontstonden kliffen.
Misschien ken je het wel van een bezoek aan het strand. Zand dat heen en weer wordt bewogen door eb en vloed krijgt een patroon, de zogenaamde rimpelmarkeringen. Dit patroon kun je nog steeds zien in de oeroude zandsteen.